Bent u wel eens moe van al het denken over wat in uw organisatie en werk beter kan? Van het uitdenken van plannen en planningen? En van hoe het vaak het toch weer anders loopt? Ik probeer hierin sinds deze zomer een andere mindset. Hoe kwam ik daartoe?

Heeft u wel eens een meerdaagse tocht door de bergen gemaakt? Dagen lang berg op berg af en overnachten in een berghut.

Ik wel (weer) deze zomer met 9 kilo op de rug. Vergezichten over bergketens, ontmoetingen met steenbokken en roofvogels, en lopen door de (niet meer) eeuwige sneeuw. Prachtig!

En afzien ook, behoorlijk. Als er amper nog een pad was, kon ik alleen klimmen en klauteren over rotsen. Weer een berg op betrapte ik mijzelf erop, dat ik alleen nog bezig was met de gedachte “hoe ver moet ik nog berg op, en hoeveel meter moet ik dan weer dalen?”. Dat hielp niet bepaald. Doodmoe werd ik ervan, van alleen de gedachte al over alles wat nog komen ging. Ik probeerde een andere mindset. Dit hielp: Concentratie op elke stap, mijn adem, op elke bloemetje wat ik zag, en op de prachtige omgeving. Conclusie: vooruitkijken en je druk maken, put je uit. In het moment blijven en je concentreren op dat wat er is, gaat een stuk beter. Natuurlijk ging ik nog steeds hijgend de top over, maar met veel meer plezier en energie.

Terug van vakantie en weer in het volle leven, begon ik er op te letten hoe veel ik in mijn hoofd eigenlijk bezig ben met vooruit denken, scenarioplanning, what if, then…. En ik merkte hoe weinig dat me opleverde behalve dan een heel vol hoofd en een behoorlijk energielek. Nu ik me hier meer bewust van ben, laat ik dit soort gedachten sneller varen en keer terug naar het nu. Dat werkt.

En natuurlijk zie ik het nu overal om mij heen. Ook in de organisaties waar ik werk. Er is een koerswijziging, nieuwe projecten worden bedacht en opgezet, er worden bijeenkomsten georganiseerd voor het management en plannen gemaakt om draagvlak in de organisatie te creëren. En ondertussen gaat ook nog het werk gewoon door. Herkenbaar? Waar spelen dit soort trajecten nou niet? Of je het nu organisatieverandering, innovatie of de lerende organisatie noemt. Ik zie ook veel vermoeide mensen, die bezig zijn met concepten uitwerken en met vergaderingen over deze concepten en plannen. We zijn altijd onderweg van A naar B en bezig met de scenarioplanning daartussen. En dat put uit.

Begrijp me niet verkeerd, alles verandert en dat zal niet veranderen. Als organisatie moet je zorgen dat je de goede dingen doet, die passen bij wat de markt/klanten van je vragen. En natuurlijk hebben we het dan over de koers, de plannen en de uitwerking. Maar let op het energielek van een vol hoofd met te veel en onnodig ‘what if, then…. –denken’.

Hoe dan wel?

Probeer dit eens voor een dag:

• Wees je bewust van de gedachten die gaan over ‘what if, then .. denken ‘ (en dat zijn er veel hoor).
• Stel je de vraag, heeft het NU zin om hier over na te denken?
• Zo niet, laat de gedachte los en keer terug naar wat je NU te doen hebt.

Te simpel voor woorden? Denk er niet te lang over na maar gun jezelf een experiment. Gratis, voor niks. Het relativeert en je hebt meer aandacht en energie voor wat nu aan de orde is. En voordat je het weet, ben je weer een berg over.